دوم اَمرداد: نخستین روز از فروردین ماه و آغاز سال نو در تقویم طبری. هفتم اَمرداد: جشنی در ستایش «اَمرداد» به معنای بی مرگی و جاودانگی و بعدها نام یکی از اَمشاسپَندان. همچنین در باورهای ایرانی اَمرداد نگاهبان گیاهان و رستنی ها بشمار می رود. دهم اَمرداد: جشن «چله ی تابستان». پانزدهم اَمرداد: جشن میانه ی فصل تابستان و زمان گاهنباری بنام «میدیوشِم» در اوستایی «مئیذیوئی شِمَه» به معنای «میانه ی تابستان». هفدهم اَمرداد: نخستین روز از «نوروز ماه» گیلانی و آغاز سال نو در تقویم دیلمی. هجدهم اَمرداد: جشن آشامیدن نوشیدنی های گوناگون در سغد باستان.
حرفهایی است برای گفتن که اگر گوشی نبود نمی گوییم. و حرفهایی است برای نگفتن حرفهایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند. و سرمایه ماورائی هر کس به حرفهایی است که برای نگفتن دارد. حرفهایی که پاره های بودن آدمی اند. و بیان نمی شوند مگر آنکه مخاطب واقعی خویش را بیابند.